|
De mensenrechten: rechten (en plichten) voor jou en mij
Bij bevorderen hebben we het over voorlichting, en over regelgeving. Voorlichting Voorlichting over de mensenrechten kan en moet op vele niveaus plaatsvinden: · in het onderwijs (niet alleen in het middelbaar onderwijs, maar ook in het basisonderwijs); · in de opleidingen voor leraren; · als onderdeel van opleidingen Bestuurskunde (voor toekomstige ambtenaren); · in publicaties van organisaties van particulier initiatief; · in publicaties van het College voor de Rechten van de Mens (paragraaf 4.2.3 is aan dit College gewijd.) Goede informatie kan een geweldig tegenwicht zijn tegen onwetendheid en vooroordelen. En een goede uitleg kan mensen de ogen openen voor de consequenties van wat ze (niet) doen. De belangrijkste pijler onder het voorlichtingsgebouw is de lerarenopleiding. Leraren voor zowel basis- als middelbaar onderwijs moeten niet alleen een goed begrip van de mensenrechten hebben, maar ze moeten ook stevig in hun schoenen staan als het aankomt op het verdedigen van de mensenrechten tegen andersdenkenden.[1] Begin 20e eeuw kregen katholieke jongeren op school les in “apologie”: het verdedigen van hun geloofsovertuiging tegenover andersdenkenden. Wij zouden onze leraren moeten trainen in de apologie van de mensenrechten.
Dit betreft het nemen van “vooruitstrevende maatregelen” door de overheid, zoals dit in de Preambule van het UVRM wordt bedoeld (zie paragraaf 3.5). In de Nederlandse context zou hier veel meer op ingezet kunnen worden. Bestuurlijk Nederland hecht sterk aan de handhaafbaarheid van regelgeving. Het lijkt erop dat onze bestuurders denken, dat ze in hun hemd zullen staan wanneer ze een opgelegde regel niet kunnen afdwingen. Dus als men van mening is dat iets niet of onvoldoende te handhaven zal zijn, laat men regelgeving bij voorkeur achterwege. Daarbij gaat men voorbij aan de signaalfunctie van regels, en dat is jammer. [1] Zie de opmerkingen over de multiculturele samenleving in paragraaf 3.4.
|
||