De Zwarten en de Witten

Het communisme mag dan zo goed als verdwenen zijn, maar de klassenstrijd maakt een come-back. Wel zijn de partijen veranderd: het is nu de Zwarten tegen de Witten.

Met als aantekening dat de Zwarten niet zwart zijn, en de Witten niet wit.  

* * *

In het publieke debat wordt gesproken van zwarte mensen en witte mensen. Zijn we dan vergeten dat zwart-wit denken niet goed is? Zwarte mensen zijn niet zwart, en witte mensen zijn niet wit. Er zijn mensen met een donkere huidskleur, en mensen met een lichte huidskleur. En hun bloed heeft de zelfde rode kleur.  

* * *

Het slavernijdebat.
Door zelf in de slachtofferrol te kruipen kun je van een ander nog niet een dader maken.  

* * *

Misverstand.
Nee, blanke mensen zijn niet wit: ze zijn roze. (Albino’s zijn wit.)  

* * *

Vroeger had je een standenmaatschappij. Tegenwoordig hebben we een standpuntenmaatschappij. Iedereen kan nu zomaar een standpunt van je eisen: Ben je voor of tegen Zwarte Piet? Voor of tegen intensieve veehouderij? Voor of tegen een boerkaverbod?
Hoezo, vrijheid van meningsuiting?  

* * *

Wie op hoge toon bewijzen eist van andermans goede bedoelingen, kiest het pad van de jihadist.  

* * *

Een albino: “En wéér worden we miskend: nu zijn alle blanken ineens wit!”  

* * *

Wie in een gepolariseerde discussie de waarheid zoekt, wordt ieders vijand.

* * *

De revolutie eet haar eigen kinderen. Denk daaraan, voordat je je medemensen verdeelt in voor- en tegenstanders.

* * *

Wie een ander wil dwingen tot het goede, krijgt voornamelijk meelopers en vijanden.  

* * *

Revoluties bieden bij voorkeur onderdak aan dogmatici: vrije denkers zijn verdacht.  

* * *

In iedere oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer. Dat is met revoluties niet anders.  

* * *

Wie de geschiedenis bestudeert weet, dat niemand ooit de lessen van de geschiedenis leert. Dat is, waarom de geschiedenis zich steeds herhaalt.
 

Terug